تولوز عاقل!

پسر خیلی باهوشیه!

وقتی می‌روم اتاقم و در اتاق رو می‌بندم، می‌آید و کلی و انواع و اقسام ناله و شیون می‌کند و صداهای عجیب و غریب در می‌آورد.

وقتی می‌روم مستراح و در را می‌بندم هم، همچنین.

ولی وقتی می‌آیم به اتاق کامپیوتر، جیک نمی‌زند. صدایش در  نمی‌آید. 

می‌فهمد که اینجا، اتاق کار است و محیط، محیط علمی و جدی!

تربیت یعنی این!!

تولوز دَدَری!

یکی دو هفته‌ی پیش بود که صدای دستگیره‌ی در خانه را شنیدم. ولی وقتی نگاه کردم، در که بسته بود و تولوز هم مثل پیتر سلرز، داشت پایه‌ی میز جلوی شومینه را بو می‌کرد!

چند روز پیش، یک مرتبه متوجه شدم که چند ساعتیست خبری ازش ندارم! شروع کردم به گشتن و صداش کردن. ناله‌اش از توی مستراح دم در می‌آمد. چطوری در را باز کرده بود و رفته بود آنجا و بعد هم در را بسته بود؟!!

دیروز همینطور داشتیم با هم بازی می‌کردیم و دنبالش می‌کردم که رفت به سمت در خانه و پرید دستگیره‌ی در را گرفت و در باز شد!

از امروز در خانه را هم قفل می‌کنم!

تولوز حسود!

یکی سالک، یکی حافظ. تنها کسانی که وقتی تلفنی با ایشان صحبت می‌کنم، از خودش را به من مالیدن شروع می‌کند تا از سر و کله‌ام بالا رفتن و در نهایت گازم گرفتن!

با بقیه هیچ کاری نداردها! فقط همین دو نفر!

تولوز خوش پسند!

امروز زینب خانم آمد و خوراک مرغ درست کرد.

تولوز غذای خودش را که هیچی، غذای من را هم تا آخر خورد!

مادرپیاله دستپختم را دوست نداشته پنداری در این یکی دو ماه اخیر!